«Ота-онамнинг Ислом Каримовга ҳурмати жуда баланд эди»

Нотинчлик, беқарорлик бор жойда кўпроқ халқ, оддий одамлар жабр чекади. Ахир тинчлик бор жойда инсон хотиржам яшайди, орзу умидлар қилади. Шу жиҳатдан афғон халқи узоқ йиллардан бери мамлакатдаги беқарорликдан азият чекиб келади. Ана шундай шароитда ўсиб улғайган афғонистонлик ўзбек қизи Асила Набизода ҳам ўз юртида тинчлик ўрнатилишини доим орзу қилиб келган.  

У кишининг Қашқадарёга меҳри бўлакча эди

Бу воҳани иккинчи она юртим, деб атарди. Ва бир гапни кўп бора такрор-такрор айтганини эшитганман: «Менинг Тошкентда кабинетларда ўтган 27 йиллик умрим Қашқадарёда ишлаган 3 йиллик иш фаолиятим билан тенг тош босади» дерди. 

Мустақиллик шабадалари

Олисдан келиб Ўзбекистон бошида қилич ўйнатганларнинг ҳашаги очилиб қолиши марказга ёқмаслиги табиий эди. Шу боисдан ўша пайтдаги СССР прокурори Трубин Тошкентга таҳдид тўла хат йўллаб, Ўзбекистон Олий судининг қарорини Иттифоқ қонунларига зид ҳиcоблаб, уни зудлик билан бекор қилиш, ҳайъатни тарқатиб юбориш ва Ўзбекистон Олий суди ходимларига нисбатан чора кўришни талаб қилади. Шунда Ислом Каримов ўша дағдағали «тарихий» хат тепасига «Архивга!» деб ёзиб қўяди!