«Ота, мана сиз яхши кўрган райҳон гуллари. Райҳон жаннат гули дейишади. Жойингиз жаннатдан бўлсин»

Эрталаб сўнгги йўлга кузатиш маросими дейишди. Тун бўйи ухлаёлмадим. Ислом Каримовнинг қазо қилганига ишонолмасдим. Шундай одам дунёдан ўтадими, қоядай буюк инсон-а… Мустақиллигимизнинг бунёдкори, халқимизнинг отаси… Кўз кўриб, қулоқ эшитмаган улуғвор ишларни амалга ошириб ҳадя қилган инсон-а! Ақл бовар қилмайди.

Эрталаб қизим «Мен ҳам бораман», деб туриб олди. Йиғлайвериб кўзлари шишиб кетган эди.

– Ҳовлидаги гуллардан бир даста териб ол, – дедим. Машинани қиздира бошладим. Қизим бир қучоқ райҳон келтирди. Мен ҳайрон бўлдим.

– Мана, ҳовлимизда Ҳиндистон гуллари, Ҳолландия, Испания, Сурия гуллари. Жуда чиройли гуллар. Шулардан кўркам гулдаста ясасанг бўларди.

Очилиб ётганини қара, – дедим.

– Ислом ота райҳонни яхши кўрар эди. Буни ўзингиз айтгансиз. Яхши кўрган гуллари йўлларига поёндоз бўлсин, – деди қизим Дилафрўз.

Батафсил «ИСЛОМ КАРИМОВ-МУСТАҚИЛ ЎЗБЕКИСТОН АСОСЧИСИ» саҳифасида ўқинг. →